Giovedì
10 settembre 2015
Carissima S. e blog, ‘quando ca casca e
nose, se vendéma e se va a tose’, questo xé el pensierin ca me xé vegnù
caminando stamatina pal l’arzare del Bisato. El ceo xé coertoda nuvoe, ma el
soe el ghe xé. Intnro a mi nei canpi ghe xé el formenton taià e calche canpo
arà. Nel nogareto de drìo a cesa de san Nicoa, dentro ae mura dea Vila
Bussacarini, ghe xé on mucio de nose ca xé cascà. Pì vanti soto Cà Barbaro, e
vigne ga i graspi de ua pronti par essare vendémà, cossì el me pensiero va a na
volta quando ca drìo e vigne, vende mando, a semo strucavimo de ocio coe tose,
ca a sera col scureto a se trovavimo a smorosare soto ste vigne e gustando
calche recio de ua e calche baseto….ca beo ca jera.
Bona
Jornata!
Ieri
bastava na ociada
e
a sera soto a vigna se se trovava
On
cò ghe xé el teefonin
e
se se trova sentà so on tavoin
Ieri
se se contentava de on recio de ua
on cò co on goto in man
a
se a trovemo in leto nua
Ieri
se jurava Amore eterno
on cò l’amore xé on inferno
Ieri
se se contentava de poco
on
cò tuto e subito
e
po’ se va via de oco
Ieri
altro ‘naltro tenpo
on
cò no se perde tenpo.
Nessun commento:
Posta un commento