venerdì 27 giugno 2014

Carissimi, oggi vi racconto di ieri, perché domani accompagno Gino al camposanto, un altro pezzetto della mia gioventù che se ne è andato lassù.



ADIO GINO
‘Naltro toco del Moraro che ne assa.
Gino, fjoo de a Mora e anca iù ciamà Moro.
El jera uno dei tanti omani del Moraro,
sempre in jiro a sercare lavoro,
mentre e done e tendeva i putei,
e lavava e arte nel canae,
e faséa da magnare.
A nostra strada a jera
soto el canae Bisato.
Longa poco pì de dosento metri,
dal Ponte de a Pescaria,
al Ponte de a Groa.
E case, una tacà altra,
a sinque metri dal’arzare,
ch’el gavéa tre scaete
par ‘ndare sora
e  zò fin al’aqua.
Na aqua linpia, quasi da bevare.
Dove  se lavavimo e dove
ghemo imparà a noare.
Anca Gino el se tufava
so sta aqua, el se godeva,
anca s’el parlava poco
a  ghe piaséva  a conpagnia.
I ani xé passà e anca Gino
come tanti altri el xé n’dà,
ma a via Moraro a xé ncora qua
e fin che calchedun de vecio ghe sarà,
o che da ste parte el tornarà,
anca de Gino el se ricordarà,
parché sta via de pora zente
a jera come na fameja,
dove se se jutava, se pianseva,
se barufava e sé se godeva
co’ poco o gnente,
piena del  core de tanta bona zente.

CIAO GINO!

Mosseese 28 jugno 2014 

Nessun commento:

Posta un commento